Het kan zomaar gebeuren. De foto is gemaakt tijdens het weekend-retreat ‘Stevig het nieuwe seizoen in’. Door een plotselinge zweepslag in mijn kuit viel ik achterover in het zand. Met een verbeten gezicht probeerde ik de pijn te trotseren. Ik kwam omhoog, maar viel op dezelfde plek weer neer. Daar lag ik, als coach en gastheer van het weekend. De groep kwam bezorgd om me heen staan. ‘Daar gaat ons programma’, dacht ik.

Piet knielde naast me neer. Alsof hij mijn gedachten kon lezen, zei hij: ‘Dat gaat ‘m niet worden’. Op het breedste stuk strand van Texel kneep hij zijn ogen tot spleetjes en schatte de afstand naar het paviljoen. ‘Vijfhonderd meter’, hoorde ik hem mompelen. Toen keek hij me aan en vroeg: ‘Is dit een test?’ Voordat ik kon antwoorden zei hij grijnzend: ‘Nou coach, mooi programma heb je bedacht. Je kan m’n rug op!’. En inderdaad, een paar tellen later lag ik op Piet zijn rug en bracht hij me al ploeterend en hijgend door het mulle zand naar het paviljoen. Dat voelde ongemakkelijk: hulpeloos, afhankelijk en de ander tot last.

Ik had een les te leren. Ik kon niet anders dan me overgeven: gedragen worden, vertrouwen op het proces en opnieuw leren dat niet het programma leidend is, maar wat er onderweg gebeurd. We hebben een fantastische weekend gehad. De les die ik heb geleerd: om stevig te staan, moet je je soms laten dragen.

Van 30 augustus t/m 2 september ga ik weer naar Texel, voor de volgende les in mijn leven. En daar heb ik metgezellen voor nodig. Om samen een onvergetelijke weekend te beleven over leiderschap, vriendschap en het leven. Wie gaat er met mij mee?

Duik stevig het nieuwe seizoen in