Terugblik – Wat een verdriet. Ik kijk om mij heen en besef opnieuw dat we allemaal met verlies te maken hebben. We delen onze verhalen en herkennen in elkaar het verdriet en de pijn van loslaten en geamputeerd verder gaan. Niet alleen je geliefde (partner, kind, droom, gezondheid of vul maar in) is heengegaan, er is ook een stuk van jezelf heengegaan. Gisteren was er grote herkenning in het proces van “rouw & verlies”, tijdens de gelijknamige themadag die werd gehouden in mijn gemeente .

Naast verdriet, zag ik ook veel vreugde. Zo mooi, ze kunnen beide aanwezig zijn, op hetzelfde moment! Door de tranen van verdriet heen, zagen we in de verte een gouden stad glinsteren. Daar waar Jezus woont en waar ons lijden compleet zal worden opgeslokt door de heerlijkheid die we dan zullen ervaren. Iets van die glans mochten we gisteren ervaren in het samen zijn als gemeente.

Vooruitblik – Vandaag begint Advent. Het is eerste Adventszondag. Een vooruitzien naar wat gaat komen. In de kerk steken we de eerste Adventskaars aan. Het licht breekt door. Jezus is erbij. Hij laat zich zien in de troost die we elkaar geven. Dat is de kracht van gemeente zijn. Een klein stukje hemel op aarde. Niet volmaakt, verre van compleet, nog steeds gebroken. Maar door de barsten heen schijnt het licht van die hemelse stad in de verte, over ons leven. Wat fijn dat er zo’n plek mag zijn, waar verdriet en vreugde samen mogen optrekken.