Er is een houten bankje waar bijna wekelijks wonderen plaats vinden. Elke dag zijn er passanten die even op het bankje zitten, zonder te beseffen dat ze zich op ‘heilig grond’ bevinden. Je zou het ook niet zeggen als je naar het bankje kijkt. Het hout is verweerd en op sommige plekken roesten de bouten die de planken met de betonnen staanders verbinden. Niets bijzonders, zou je zeggen. Toch is het een speciaal bankje.

Als ik als metgezel met mijn coachees door het landschap meander, dan komen we bijna altijd uit bij dit bankje. Ik nodig mijn coachee uit om te gaan zitten en te laten bezinken wat we onderweg hebben gedeeld en ervaren. Vaak is het een tijdje stil. ‘Indaaltijd’ noem ik dat. Er is tijd voor nodig om nieuwe inzichten uit het hoofd te laten landen in het hart. Soms gebeurt dat onderweg, maar vaak is het bankje nodig om te beseffen wat er tijdens ons gesprek werkelijk is gebeurd. En wat dit betekent voor de volgende stappen die de coachee gaat zetten, als hij het bankje gaan verlaten. Het wonder vindt plaats als de nieuwe bewustwording daadwerkelijk doorbreekt in het bestaan van de coachee.

Soms is dat op het niveau van erkenning en identiteit. Dan vindt er een paradigmashift plaats. Een soort openbaring, alsof er een gordijn wordt weggeschoven en je anders kijkt naar jezelf en de wereld om je heen. Dat zijn de grotere wonderen die regelmatig plaats vinden op dat bankje. Diep van binnen is er een bron aangeboord, waardoor er iets begint te stromen wat al zo lang toegedekt is geweest. Dan weet je: ‘Als ik hier gehoor aan geef, dan gaat dat mijn leven veranderen. Dan ga ik een ander spoor trekken, dan ik tot nu toe heb gedaan’. Het begin van een TransforMissionele verandering. Soms zijn er ook kleinere wonderen, die niet minder betekenisvol zijn of invloed hebben. Eureka-momenten, dan valt het kwartje. Een nieuw stukje van de puzzel is gelegd of je weet ineens wat je te doen staat.

De kracht van de coachtrajecten die ik begeleid, ligt niet zozeer in mij als coach en natuurlijk niet ook niet in het bankje. Het is wat de coachee zelf doet. Of beter gezegd, wat de coachee toelaat. Want om het wonder te ervaren, moet je bereid zijn om te verwonderen. Open staan voor wat zich aandient in jouw leven of wat God je duidelijk wil maken. De bereidheid om te luisteren naar je gevoel of ontvankelijk te zijn om op een andere manier te kijken. Dat gaat niet vanzelf. Daarom zit ik op het bankje naast de coachee. Voor die ene vraag die net een ander licht werpt op de zaak, voor de confrontatie of de uitdaging die nodig is om het onbekende te betreden, voor de aanmoediging of steun om in het wonder te geloven. Verlang jij naar dat wonder? Naar dat doorbraakmoment, dat inzicht of de sprong die je al zo lang wilt maken? Het is mijn roeping om daarin een metgezel te zijn voor de ander. Je mag mij bellen of mailen voor een afspraak zodat we kunnen onderzoeken of ik iets voor je kan betekenen.