In mijn visie op het begeleiden van ontwikkeling, noem ik de coach of de begeleider een ‘metgezel’. Het is een woord die je niet zo vaak hoort. Toch weten de meesten wel wat hiermee wordt bedoeld. Het woord heeft een bepaalde gevoelswaarde. Een metgezel is een medereiziger, een medegenoot: iemand die blij is om met je mee op te lopen en je het geschenk van zijn aanwezigheid biedt. Die oprecht betrokken is en een opmerkzaam oog heeft voor wat je bezig houdt. Een metgezel kan echt luisteren en heeft niet de behoefte om zichzelf op de voorgrond te plaatsen.

Normaal gesproken noemen we iemand coach, begeleider, verzorger, manager, leidinggevende of bestuurder. Maar wat je functie ook is in het werken met mensen of het aansturen van teams en organisaties, vergeet nooit dat je een metgezel bent die de ander ziet om wie hij is en die betrokkenheid laat zien. We zijn allemaal onderweg en ooit komt er een dag dat onze reis eindigt. Dan mag je toch hopen dat er een metgezel is die je tot het laatst toe vergezelt, bemoedigt, vertroost, steunt of wat je ook nodig hebt om je reis te voleindigen? Dat is de lading die ligt opgesloten in het woord metgezel.

Dat is de coach die ik wil zijn. Ik hoop dat dit ook de professional is die jij wilt zijn. Als je antwoord ‘ja’ is, dan heeft dat implicaties voor je houding en stijl van coachen, leidinggeven, managen of besturen. Daarmee heb je een grote invloed op het landschap waar we samen deel van uitmaken, in leven en werken, ieder op reis naar zijn of haar bestemming.

Voordat de zomervakantie begint, zoek ik de stilte op (7 en 29 juni), om samen met andere metgezellen opnieuw stil te staan bij de vraag: ‘WIE BEN IK ALS METGEZEL IN MIJN PROFESSIE?’ Als ik weet hoe dat bij mij werkt en wat ik daarin te doen heb, dan kan ik het verschil maken voor veel mensen die op mijn pad komen. Doe je met mij mee?

Wie ben ik als metgezel in mijn professie?