Er zijn ontelbaar veel boeken geschreven over identiteit. Dat zegt iets over het mysterie van ons mens-zijn. Onze identiteit is zo uniek en veelkleurig dat ze met geen pen is te beschrijven. Onze identiteit is deels verborgen. Het verwoorden ervan voelt als een zoektocht die nooit ophoudt en in woorden altijd tekort schiet. Alleen God, de Schepper van ons leven, kent elke vezel van ons leven en elk uithoek van ons bestaan. Hij kent ons zo goed dat Hij zelfs onze gedachten kent voordat we ze uitspreken (Psalm 139).
Wie ben ik? Ik vraag me dat vaak af en nog steeds weet ik het niet goed. Elk antwoord is een stukje van hoe ik mezelf zie, maar het is altijd ontoereikend. Het is als een caleidoscoop: het is maar net hoe je kijkt. Elke keer ziet het er weer anders uit, en toch hoort het bij mij. Des te meer ik mij in (mijn) identiteit verdiep, des te meer wordt het een mysterie. Toch werk ik veel met dit begrip in mijn coachpraktijk. Dat doe ik vanuit de veronderstelling dat ‘jezelf kennen’ nooit wordt gevonden door op zoek te gaan naar je identiteit. Dat is een innerlijke zoektocht, een soort van navelstaarderij, waarin je gemakkelijk kan verdwalen. Veel liever bespreek ik de vraag ‘wie ben ik?’ in het kader van een concreet vraagstuk of een specifieke situatie.
‘Wie ben ik… als coach?’, is zo’n vraag. Het antwoord op deze vraag herbergt kenmerken (waarden, kwaliteiten en persoonlijke eigenschappen) die ik herken in andere rollen die ik vervul (als man, vader, vriend, enzovoort). Het zegt niet alleen iets over hoe ik mezelf zie en ervaar, maar ook over hoe ik kijk naar het leven en waar ik onderdeel van uitmaak (mijn ouders, familie, kinderen- en kleinkinderen, werk, geloof, enzovoort). Mijn geschiedenis en mijn socialisatie lopen als een rode draad door mijn identiteitsontwikkeling en definiëren waarden en overtuigingen die een grote invloed hebben op mijn methodisch handelen. Mijn intrinsieke waarde ligt mede in het gekend zijn door anderen en -als kind van God- door de Ander. Ook mijn roeping en waar ik in dit leven uit wil komen, bepalen mijn kijken en handelen als coach. Het integreren van al deze sporen in mijn beroepshouding en professionele rol, geven mij als coach klank en kleur.
Om dat bij jezelf te herkennen, te waarderen, te omarmen en vrijmoedig uit te leven, moet je af en toe stilstaan. Om daar vervolgens woorden en beelden aan te geven, zodat je profiel als coach (of leraar of leidinggevende, of begeleider of…) zichtbaar wordt. Dat is wat we gaan doen tijdens de stiltetraining op zaterdag 29 juni. Als je dat combineert met twee coachsessies (=facultatief) levert deze training je ook nog eens 12 NOBCO PE-punten op. Investeer in jezelf en in je professie!
Je bent van harte welkom. Info klik hier.
