Ruim een half jaar geleden werd ik een week lang opgenomen in het ziekenhuis. Ik genoot ervan om uitgebreid en ongegeneerd vanuit mijn ziekbed de medewerkers op de afdeling te observeren. De werkdruk was hoog. Toen ik mijn waardering uitsprak voor hun harde werken, fluisterde verpleegkundige Marjolein mij toe: ‘We hebben te weinig tijd voor patiënten. Een infuus wordt nagekeken, een controle wordt gedaan en we gaan door naar een andere kamer’. Toch had ik juist bij haar het gevoel dat ze tijd voor me had en dat ik mijn vragen kon stellen. Tijdens een medische handeling gaf ze mij vaak een knikje of een glimlach. Ze stelde vragen over mijn gezin en werk. Af en toe deelde ze iets uit haar eigen leven. In die korte momenten hadden we echt even contact. Als ik terugdenk aan mijn ziekenhuisopname, denk ik vooral aan zuster Marjolein. De avond voor mijn ontslag, verging ik nog van de pijn. Af en toe kwam ze langs met een bezorgde blik en spraken we over de behandeling en het vervolg. Ze ging daar niet over, maar ze hielp me door al luisterend een klankbord te zijn.
HET SYSTEEM. We horen het van zorg tot onderwijs: er is meer tijd en aandacht nodig voor patiënten, voor leerlingen, voor cliënten in de jeugdzorg, voor bewoners van tehuizen, enzovoort. Leidinggevenden vertellen me dat ze meer op de werkvloer aanwezig willen zijn. Op veel plekken staat het systeem onder druk, de administratielast is zwaar en de prestatienormen hoog. Door de werkdruk die hieruit voortvloeit, voelen velen zich een gevangene van het systeem, omdat ze geen directe invloed hebben op de beleidsmakers en de regels tot norm zijn verheven. Gelukkig zijn er professionals, zoals Marjolein, die hun eigen spoor trekken. Niet omdat ze tegen het systeem ingaan, maar omdat ze -ondanks de beperkte tijd en beperkende maatregelen- een manier hebben gevonden om er te zijn op het moment dat het even nodig is en je het gevoel te geven dat je er toe doet.
METGEZEL ZIJN. Hoe kan je te midden van werk- en regeldruk, een metgezel zijn voor de ander? Wat helpt je om dan niet te vervreemden van je eigen missie en passie? Hoe kan je je ‘eigen spoor’ trekken? Hoe maak je je je roeping en persoonlijkheid concreet zichtbaar in oprechte nabijheid? Kortom, wie ben je als metgezel in jouw professie? Op vrijdag 7 juni en/ of zaterdag 29 juni werken we aan deze vragen in de stiltetraining: “Wie ben ik als metgezel in mijn professie?” Door je eigen profiel weer eens scherp neer te zetten, een helder beeld te creëren van wie jij bent in de professie en wat dat betekent voor de praktijk, word je geholpen om steviger te staan en als metgezel zichtbaar te zijn.
Wie ben ik als metgezel in mijn professie?
