Deze week hebben we opnieuw een InCompany Training Coachen van Collega’s gegeven. Een mooi onderdeel van ons werk is dat we mogen investeren in het lerend vermogen van organisaties. Een effectieve manier om dat te doen is het ontwikkelen van psychologische veiligheid en coachvaardigheden bij medewerkers en leidinggevenden.
Wil jij dat ook voor jouw team of organisatie? Nodig ons dan vrijblijvend uit voor een kennismaking.
We waren aan het eind van onze sessie gekomen toen mijn coachee zei: “Wat is coachen toch een mooi vak hé”. Ik zag dat hij had genoten. Het was weliswaar kwetsbaar en confronterend op het niveau van identiteit. Maar tegelijkertijd hoopvol doordat er ineens een nieuw spoor ontstond dat doorzicht gaf op wat een tijd lag te wachten, maar nu binnen handbereik leek. Ik keek hem aan en kon niet anders dan hem daarin bevestigen. Ook ik had genoten van deze sessie. Van de verwarring die optrad toen de coachee ontdekte dat er een soort van derde weg was door een andere manier van kijken en benaderen. En ik werd blij toen ik zag dat het kwartje echt ging vallen. Coachen is een prachtvak.
Toch wel apart dat mijn coachee deze opmerking maakte. Net alsof hij zelf de coach was die zijn blijdschap uit over wat hij had mogen betekenen in zijn situatie. Eigenlijk is dat precies hoe ik het zie. Ik vind het namelijk best vreemd dat ik in mijn professionele rol ‘coach’ wordt genoemd. Het woord is afgeleid van het Engelse woord voor koets. De koets, de ‘coach’ brengt je van A naar B. Maar zo’n coach wil ik helemaal niet zijn. Ik vervoer geen klanten van A naar B. Mijn taak is om de coachee op de bok van de koets te zetten en hem te helpen zijn voertuig te besturen. Hij is zijn eigen voertuig, hij is de koets, hij is zelf de coach, hij zit aan het stuur, hij is degene die richting geeft. Ik ben slechts een metgezel die voor een tijdje meeloopt en de coach helpt om de regie over zijn leven weer te pakken en het juiste spoor te vinden.
Als dan tegen mij wordt gezegd: “Wat is coachen toch een mooi vak hé?”, dan wordt ik blij. Want dat is de opmerking van iemand die heeft ervaren wat het betekent om weer grip te krijgen op zijn koets. En ja, we mochten het samen doen. Ik was een medereiziger, een aangever, een stimulator, een luis in de pels, soms een tegenover, dan weer een steun in de rug. Maar de coachee zelf is de coach!
Het hebben van een persoonlijke missie geeft richting en helpt bij het maken van de juiste keuzen, als het goed wordt toegepast. Het gaat mis als we onze missie gebruiken als een realisatie van onze identiteit in plaats van dat het daaruit voortvloeit. De gevolgen daarvan zien we met regelmaat in de coachpraktijk.
Voor het eerst in de geschiedenis leven we in een periode waarin je zelf kan bepalen wat je wil worden en wie je wilt zijn.
Dat is kenmerkend voor onze tijd. Voor het eerst in de geschiedenis leven we in een periode waarin je zelf kan bepalen wat je wil worden en wie je wilt zijn. Dat wordt gestimuleerd door opvoeders, scholen en media. Jij bepaalt wat je wilt en op basis daarvan ga je doelen stellen, als een verwezenlijking van wie jij wilt zijn en wat jij wilt bereiken. Geen enkel doel lijkt onmogelijk of onrealistisch. Als je een goed plan hebt en bereid bent er hard voor te werken, kan je alles bereiken wat je wilt.
Wij houden van ambitie en geloven dat we groots mogen denken en daar ook naar handelen. We noemen onszelf niet voor niets Excellence. Als je echter niet kunt bereiken wat je voor ogen hebt, als je doelen niet worden gehaald of je project mislukt, kan er twijfel ontstaan over wie je bent en wat je kan. Het probleem met missie is dat het tegenwoordig vaak een manier is om te bewijzen dat je iemand bent, dat je goed genoeg bent of doet, dat je meetelt, enzovoort. De kans dat je een onzeker zelfbeeld ontwikkelt is dan groot. In het ernstigste geval wordt dit gemaskeerd met een nieuwe missie die het tegendeel moet bewijzen.
Het probleem met missie is dat tegenwoordig vaak een manier is om te bewijzen dat je iemand bent, dat je goed genoeg bent of doet…
Als TransforMissionele coaches geloven we dat missie niet los staat van identiteit. Als je wil weten wat je te doen hebt in het leven, dan moet je eerst weten wie je bent. Dat is precies de omgekeerde volgorde van ‘wie ik wil worden en daar mijn missie voor gebruiken’. Als we het concept missie benaderen vanuit onze ‘kiem’ (wie ik in de kern ben), kunnen we overal van betekenis zijn, als we maar handelen in lijn met wat we al hebben en wie we zijn. Dan hoeven we ook niets te bewijzen, maar kunnen we het gewoon uitleven. Dan wordt onze ‘missie’ niet meer gedreven door zelfverwezenlijking, maar door het verlangen om van betekenis te zijn voor anderen.
Hiermee is niet alleen de bron van missie, maar ook de focus van missie ten diepste anders en daarmee ook de uitkomst, het resultaat van de missie. Als TransforMissionele Coaches vinden we het belangrijk om met onze coachees dit authentieke spoor te bewandelen. Anders kan ‘coachen op missie’ zomaar leiden tot een volgende teleurstelling.
Bart Broekman
Het jaar 2023 is onvoorspelbaar! Er is zoveel in beweging dat geen expert kan zeggen wat er gaat gebeuren. De mogelijke scenario’s zien er niet rooskleurig uit. Wat is de invloed die wij als leiders en coaches hebben? Wat hebben wij te bieden? En wat gebeurt er als wij onze krachten bundelen?
Stel voor: je zit bij iemand in de auto die dreigt tegen een boom aan te rijden. Wat doe je dan als bijrijder?
Herken je de neiging om het stuur van iemands leven over te pakken en bij te sturen? Binnen de kerk zien we vaak dat er in iemands leven wordt ingegrepen. Wat drijft ons om dat te doen? Draagt God ons op te voorkomen dat iemand brokken maakt? Hoort dat bij onze bediening, functie of ons ambt?
Binnen een kerkelijke context is er een extra dimensie in pastoraat en coaching. Er is een spanningsveld tussen het aanreiken van antwoorden uit de Bijbel en de ander zelf laten zoeken naar de beste manier of oplossing. Wat kunnen pastoraat en coaching op dit vlak van elkaar leren?
In deze speciale Coach Clinic op 12 januari o.l.v. Robert Tolsma ga je met jezelf en de andere deelnemers aan de slag. Met behulp van krachtige oefeningen kijk je in de spiegel naar jouw manier van coachen en begeleiden. Je gaat meer zicht krijgen op waarom je bijstuurt, waarin je bijstuurt en hoe je bijstuurt.
Houd je van een persoonlijke uitdaging? Dan ben je van harte welkom!
Ben je werkzaam binnen de kerk dan ontvang je een geestelijk werkers korting!
1 december 2022 – Voor veel mensen is het lastig om over hun gevoel te spreken omdat ze het nooit hebben geleerd. Anderen hebben het verleerd als bescherming voor eigen kwetsbaarheid. Toch heeft gevoel een grote functie in het omgaan met moeilijke situaties.
Hoe help ik mijn medewerker of coachee zijn gevoel te ontdekken, te duiden en te verwoorden? En hoe dat ik dat zelf als leidinggevende of coach? Daar gaat het over in de studiedag “Gevoelstaal ontwikkelen bij de coachee” o.l.v. Janna Beek, gespecialiseerd trauma therapeut, supervisor en auteur van het boek “Gevoelstaal”.
Je ontvangt kennis en de nieuwste inzichten over het ontwikkelen van gevoelstaal en krijgt praktische instrumenten aangereikt voor gebruik binnen de coach- en leiderschapspraktijk.
Als coach luister ik (Bart) naar verhalen. Een verhaal dat wordt gevormd door woorden. Woorden scheppen een realiteit. Ze proberen uitdrukking te geven aan de ingewikkelde werkelijkheid van het leven. Taal is een manier om uit te beelden wat er diep in ons leeft aan verlangen. Woorden doen er toe. Ze hebben gevoelswaarde, ze brengen ons terug in de tijd of dichter bij de toekomst die we wensen. Woorden hebben zeggingskracht.
Als coach oefen ik mij in het spelen met woorden om nog beter te horen wat de ander (tussen de regels door) zegt, wil zeggen of misschien niet zegt. Ik luister en geef terug wat ik hoor. Vaak met andere woorden, woorden waarvan ik denk dat die precies tot uitdrukking brengt wat de ander bedoelt. Daarom vind je hier gedichten. Het is één van de manieren waarop ik oefen met woorden, klanken, ritme en emoties. Deze week ontstond METGEZEL. Hiermee geef ik woorden aan de coach die ik graag wil zijn.
Ik wil geen antwoord, stel mij vragen.
Wees traag met spreken, help mij praten.
Kom naast mij staan, loop niet vooruit.
Vertrouw mij bij het nemen van míjn besluit.
Ga mij niet dragen, leer mij wandelen.
Stop met redden, zodat ik kan wankelen.
Neem niet over, maar doe mij voor.
Help mij in het vinden van mijn eigen spoor.
Wil jij voor mij zo’n metgezel zijn?
Voor meer gedchten klik hier.
CC Excellence zou in haar huidige vorm niet bestaan zonder de deskundige en trouwe collega’s die jarenlang hun schouders onder ons werk zetten en betekenisvol bijdragen aan het ontwikkelen en verzorgen van opleidingsprogramma’s en coachtrajecten. De komende weken zetten we ze graag in het zonnetje. Vandaag: Nienke Ris-Stolk
Lees meer
Wanneer ik dit schrijf zoeken de inwoners van Kiev opnieuw de schuilplaatsen op. Het raakt mij als ik zie dat op de trappen in de metro’s schoolkinderen les krijgen of in ondergrondse garages groepen mensen staan te zingen. Een schuilplaats is meer dan een plek om je leven te beschermen tegen raketaanvallen. Het is ook een plaats waar je wordt teruggeworpen op waar het om gaat in het leven. Veiligheid en geborgenheid wordt gevonden in gemeenschapszin, troost en zorg voor elkaar. Moed wordt gevonden in diepere waarden die het leven de moeite waard maken. Als dat leven wordt bedreigd, hebben we een schuilplaats nodig…
CC Excellence zou in haar huidige vorm niet bestaan zonder de deskundige en trouwe collega’s die jarenlang hun schouders onder ons werk zetten en betekenisvol bijdragen aan het ontwikkelen en verzorgen van opleidingsprogramma’s en coachtrajecten. De komende weken zetten we ze graag in het zonnetje. Vandaag: Gerbrand Kloppenburg.
Lees meer
